Hem şiir hem de düzyazıda derviş an-lamına gelen bu sözcük, halk ozanlarının adı-nın başına ya da sonuna gelerek onların mah-lası olarak da kullanılmıştır. (Pir Sultan Abdal, Kaygusuz Abdal gibi)

Âşıkların,  

Türkçe sözcüklerde sesli harf ile belirtilen kısa heceler. Örneğin a-na-do-lu, a-şı-la-ma gibi. Arapça ve Farsçada ise sözcük-lerde sesli harflerle yazılmayıp hareke ile gösterilen kısa hecelere verilen isim. Örneğin ka-de-me, ha-se-ne gibi. Aruz vezninde bütün açık heceler kısa hece olarak kabul edilir.

Bir kişiye seslenen ancak başkalarının da okuması için gazete veya der-gilerde yayımlanmak amacıyla yazılan mek-tup... Adapte:

Farklı türde bir eserin (roman, öykü, anı gibi), sahne veya sinemaya uyarlan-ması ya da farklı türde bir eserden (roman, destan, öykü gibi) farklı bir edebi eser (örneğin oyun) meydana getirilmesidir.

Bir ölünün ardından onu yüceltmek amacıyla söylenen halk şiiri. Divan edebiyatı-nda “mersiye”nin, İslamiyet’ten önceki Türk edebiyatında “sagu”nun karşılığıdır. Ağız:

Bir cümlede, bir dizede iki sözcüğün ya da sözcük topluluklarının yerleri değiştirilerek yapılan söz sanatı. Cümle ya da dizede bir sözcük diğerinin önüne ya da arkasına getirilerek cümle ya da dize tekrarlanır. Tard ü aks

de denir. Aks-i tam (tam akis) aks-i nakıs (eksik akis) olmak üzere iki türü var. Aks-i tam, cümle ya da dizenin anlamlı iki parçası kalıp halinde yer değiştirir, ekleme ve çıkarma yapılmaz. Örneğin:

Hayran oluyor kudretine, sun’una hayran